Te snel nadert het einde

Het is zo onzettend triest.
Het eerste afscheid vond gister plaats.
Een goede vriendin uit onze tutorgroep.
Vandaag afscheid genomen van de rest van de tutorgroep.

De laatste 1.5 week was gekken werk.
Essays geschreven, learning logs, twee examens.
Zo ontzettend hard gewerkt, zo ontzettend veel geleerd.
Vanochtend vroeg de laatste learning log geschreven.
En nu, 1.5 maand vakantie!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Heerlijk!!!!!!!! Aan toe ook.
Maar eerlijk? Nee, ik wil nog lang niet weg.
Ik ben helemaal gewend hier en heb het reuze naar m'n zin.
Zelfs gewend aan de temperaturen. Als het -7 is zeggen we:
Oh, het is vandaag warm! Eind deze week weer -20.
Dus met Nederland zo'n 25 graden verschil...

Nederland...
Mam is vandaag vertrokken uit Nederland om hier te komen.
Maar natuurlijk vertraging. Tip: Vlieg nooit met Estonian Air.
Alle Nederlanders die op bezoek zijn geweest hier hebben problemen gehad.
Oké, Jyväskylä is het einde van de wereld, maar toch.
Over een uurtje stap ik in de bus om haar te halen.
Gek hoor, mam in Finland? Huh?

Nou, dit betekent allemaal dat het einde nadert.
Alle werk ingeleverd en veel goodbye's...
Veel reisjes moeten er worden gepland.
Naar Praag, naar Aachen, naar Freiburg, naar Franceeee.
Zelfs uitgenodigd in Californië. Mmmmm....

Nou, ben nu in het proces om m'n fiets te verkopen.
Een jongen uit de M-building ook. En ik zei,
dat hij ook een mattras, droogrek en drie wijnglazen mocht hebben.
Gratis.
Maar alleen de wijnglazen wilde hij.
Oké, maar hij krijgt ze pas donderdagavond.
Na ons afscheidsdiner.

Afscheidsdiner!!!!!!!!!!!!!!
Vreselijk. Maar zo bijzonder wordt het niet.
We gaan namelijk fastfood eten. Pizza uit de oven.
Waarom? We hebben namelijk geen borden meer.
En geen bestek! Want onze survival kit leveren we donderdag in.
HA-HA. Maar wel een witte wijn erbij.
We hebben nog wel drie wijnglazen.
(Zijn verkocht)

Morgen ga ik mam de stad laten zien.
En er is een kerstmarkt.
Woensdag gaan we naar Tampere,
een van de grootste steden van Finland.
Misschien nog naar de sauna.
Of misschien skiën. Het kan allemaal!
Het is hier zo leuk!

En ik wil niet weg!
Ach ja, misschien ook wel.
Een beetje.
Kijk, kerst is wel gezellig.
En m'n bachelorproject wordt ook gaaf.
En m'n werk in Maastricht is ook leuk!
En Daan! En ik kan eindelijk Daan's huisje bewonderen.
Ach ja, genoeg redenen om het wel leuk te vinden om naar huis te gaan.

Maar ik denk, dat ik heel hard ga huilen.
Want m'n huisgenootje Julia en ik zijn hele goede vrienden geworden.
Gelukkig komt ze in Februari naar Maastricht.
Gezellig! Sjiek....

Mijn credits staan nog steeds op 10.
Nog 20 te gaan dus, maar denk dat het wel is gelukt.

Nou, ik ga snel genieten van de laatste dagen hier.
De laatste feestjes (mam mag er ook gezellig bij) en ik geloof,
dat mam een rode wijn heeft meegebracht.
Nou, de laatste week gaat geweldig leuk worden.
En ik ga deze hele ervaring nooit meer vergeten!

Maar, alle nostalgische gevoelens komen vast zodra ik één voet op Nederlandse bodem zet.
Dus daar begin ik nog niet aan.
Eerst genieten, van de sneeuw, de kou, de kerstsfeer, en van samen met mam zijn.

Mijn laatste blog schrijf ik waarschijnlijk vanuit Nederland.
Wat een rare gedachte.

Tot snel, trouwe volgers! :-)

Lilian