Het valt allemaal (niet) mee!

Anteeks!

Dat betekent 'sorry' in het Fins. Zo begin ik mijn normale dagboek ook altijd als ik een lange tijd niet heb geschreven! Dus bij deze, sorry! Ik breng jullie snel weer op de hoogte van de afgelopen twee (!) weken.

De laatste keer dat ik schreef was op maandag 8 oktober. Die dinsdag daarop was mijn broertje jarig. Mijn kado was al voor het weekend gearriveerd, maar we hebben nog wel even gekletst via de telefoon op de grote dag zelf. Daan was er die avond ook, en ik hoorde m'n moeder vrolijk lachen op de achtergrond, en dat was eigenlijk de eerste avond (of nouja, tweede, als je de aller-aller-eerste avond ook meetelt) dat ik me toch wel ver weg voelde! En diezelfde week, vrijdagavond, hielden Daniël en Anne Gert hun housewarmingfeestje. Daar had ik bij moeten zijn! Inmiddels heeft iedereen hun nieuwe huisje gezien, en ik moet nog altijd raden waar Daniël zich bevindt als we skypen... 'Waar zit je nu?'...'Ah...ja...'...

Die vrijdag had ik ook mijn Finnish exam, het eerste examen in Finland en gelukkig het laatste examen in het Fins! Helaas had ik een 4 op het examen... en geen 5... Op een schaal van 1 (voldoende)-5(subliem)! Eigenlijk hartstikke tevreden dus!

Die week erna was, oef. In één weekend en 4 dagen heb ik én de literatuur gelezen én het essay daarover geschreven. Mijn allereerste essay in het Engels, en mijn allereerste essay van 10 pagina's. Ach, dat valt wel mee, zul je misschien denken, maar ik ben er nog steeds kapot van :D Haha, want deze week moet er een ander essay geschreven worden van 7 pagina's... Inmiddels heb ik veel gelezen, en al 2 pagina's gescheven... Maar dit keer gaat het erg langzaam. En natuurlijk weet ik maar al te goed waarom...

Want vrijdag!!!!!! Het is bijna zover. Daan komt!!!!!! Ik ben er totaal niet bij met m'n hoofd en kan niet wachten tot vrijdag. Mis hem nu na twee maand toch wel :-), en vind het spannend om hem weer te zien. Of misschien is het wat anders. Vrijdagavond is er een tweede M-BUILDING PARTY, juist, de dag dat Daan arriveert, en het is ook nog een HALLOWEEN PARTY. Lekker dan! Vijf verdiepingen technomuiek, tot 05:00 uur in de ochtend... Welkom lieve Daan, hier woon ik! Dit is mijn studentenleven... Hihi. Maar goed, dan kan hij wel in een keer mijn tutorgroep, huisgenootjes, schoolvrienden, Spaanse vrienden, Duitse vrienden etc. ontmoeten! (Sorry Daan.)

Nou, behalve studeren doen we ook nog wel eens wat leuks hoor. Zo hadden we vrijdagavond een leuk verjaardagsfeestje van een ander Nederlands meisje in ons appartement. Dat was gezellig! Kwartet is nog steeds een erg populair spel! Zaterdagavond zijn we als huisgenootjes naar de pizzeria geweest. Dat gaat allemaal wel wat anders dan in Nederland. Je bestelt een pizza en als voorgerecht mag je langs de saladebar. Na afloop mag je koffie of thee drinken. En dat alles voor maar €6,00. Hoe is het mogelijk? (Wat eet ik...?) Haha.

We eten voor de rest heel gezond hoor, maar vanavond gaan we naar de kebap! Dat wordt m'n eerste kebap. Mmmm, misschien moet ik er maar aan wennen, aangezien Daan nu boven de Jeruzalem woont :-).

O ja, het is gelukt! Je kijkt hier niet meer op van een eekhoorn, maar toch wilde ik heel graag een foto van zo'n beestje! En dat lukte! Gisterochtend! Het was een prachtige ochtend, stralende zon, vrieskou, bevroren blaadjes! Ik ging eropuit met m'n camera, niet om een eekhoorn te fotograferen, maar gewoon, de natuur. Maar toen zag ik m zitten! En hij staarde naar me, zo lief! Dus ik praatte in het Nederlands tegen dat prachtbeestje: Hé! Hé, hallo! Ja, hallo! Heee, jaaa, hoi! En langzaam kwam ik dichterbij en heb twee leuke foto's kunnen maken! Ik ben verliefd, z'n vacht, zo zacht! Hihi. (Zie foto's!)

Brrrr, spanning, die spanning, ik word er gek van. Studeren lukt de afgelopen dagen niet zo goed, hihi. Vrijdagmiddag landt Daan om 15:00 uur. Vrijdagavond direct volop feesten (haha), en zaterdag en zondag zullen we de omgeving gaan verkennen. Maandag gaan we met de trein een dag naar Helsinki! Heb er echt enorm veel zin in, kan niet wachten, maar dat had ik al gezegd, volgens mij, hihi.

Goed, tot slot, wat wel vervelend is zijn nieuwtjes uit Emmen en omgeving. Voornamelijk als ze heel leuk zijn (Marjolein en Lars verloofd, gefeliciteerd!), dan kun je ze niet persoonlijk feliciteren, of als er vervelend nieuws komt (Rolf en zijn reis) dan kun je hem geen dikke knuffel geven. Dan voel ik me wel ver weg! Maar daar is niets aan te doen :-(

Dan besef ik me nu opeens dat ik over een maand in Lapland zit, en dat maakt me wel erg blij. Dat zou me ook motivatie moeten geven om verder te schrijven aan m'n essay... Maar... Hmm... toch die spanning hè! ;-) Hopelijk begrijpt de 'professor' mijn persoonlijke situatie ook... ('Ik heb al een ander essay van 10 pagina's geschreven, en nu deze, het is zo veel, ik heb geen zin meer, en, daarnaast ben ik ook zo verliefd, en m'n vriend komt vrijdag, en...')

Tot snel! Hei hei,

Lilian